Taniec odgrywał ważną rolę w życiu Greków na przestrzeni całej historii. W starożytnej Grecji taniec cieszył się dużym szacunkiem. W swoich pismach Platon wyrażał opinię, iż człowiek, który nie umie tańczyć jest niewykształcony i nieokrzesany. Wyraża to wiarę i przekonanie w zalety tańca jako czynnika niezbędnego w rozwoju i kształtowaniu osobowości każdego człowieka. W czasach bizantyjskich, pomimo opozycji kościoła, ludzie tańczyli na zabawach czy publicznych festynach. Podczas tureckiej okupacji, taniec był również nieodłączną częścią codziennego życia i wyrazicielem niepodległościowych dążeń Greków. Powstało wtedy dużo tańców, które przetrwały do dnia dzisiejszego, pokazujące heroizm walczących i pragnienie niepodległości i wolności .
W czasach dzisiejszych tradycyjne tańce dalej są żywą częścią kultury greckiej, nauczane i przekazywane z pokolenia na pokolenie podtrzymują poczucie wspólnotowości, łączności z przodkami i , oczywiście – przynoszą radość. Tańce w Grecji są częścią codziennego życia.
Istnieje kilka tańców uważanych za ogólno greckie (panhellenik) takie jak: KALAMATIANOS czy TSAMIKOS znane przez Greków w kraju i za granicą. Dodatkowo każdy region zachował swoje własne tańce, które tańczy się podczas lokalnych świąt czy festynów. Niektóre z nich nieznane szerszym kręgom odbiorców są na granicy zapomnienia. Powstały zatem lokalne organizacje, które wkładają swój wysiłek zachęcając starszych ludzi aby przekazywali swą wiedzę i umiejętności młodym.
Dwa przykłady pokazują ciągłość tańców i rytmów począwszy od czasów starożytnych aż do chwili obecnej.
Pierwszy przykład odnosi się do historii Tezeusza, który zabił Minotaura w labiryncie w Knossos. Wracając z Aten Tezeusz zatrzymał się na wyspie Delos, gdzie ofiarował dary bogom za uratowanie. Podczas tego ofiarowania Tezeusz odtańczył taniec z figurami serpentyny odzwierciedlającymi jego trudne przejście przez labirynt oraz małe koło, na którym odbył walkę z Minotaurem. Był to taniec labiryntu nazywany GERANOS i znany ze starożytnych przekazów. Historycy uważają, że ten mit ma swoje miejsce w historii i odnosi się do czasów potęgi minojskiej, cywilizacji sprzed 3000 lat.
Dora Stratou, pionier w studiach nad greckimi tradycyjnymi tańcami, odkryła podobny taniec na Krecie, który był nazywany tańcem Tezeusza na pocz. XX wieku. Obecnie nazywany jest SIGANOS (siganos – wolny) i jest tańcem weselnym prowadzonym przez narzeczonego, który musi on odkryć jak wydostać się z labiryntu , labiryntu życia. D. Stratou odnotowuje inny taniec z figurami spiralnymi na Paros nazywany AGERANOS , zatem o bardzo zbliżonej nazwie do GERANOS.
Obecnie Grecja jest prawdopodobnie jednym z niewielu miejsc w Europie gdzie tradycja wciąż jest żywa, przeplatając się z codziennym życiem.