Tańce izraelskie to tańce współcześnie tworzone , które mają swoich choreografów z muzyką często tworzoną czy adaptowaną przez współczesnych kompozytorów. Czasami choreografowie sięgają do dawnej tradycji żydowskiej tworząc tańce do „starych melodii” .jak np. Rivka Sturman , uważana za matkę współczesnych tańców izraelskich. Stworzyła ona ogromną ilość choreografii, w dużej mierze w kręgu, dając podwalinę temu, co określilibyśmy kanonem Tańców Izraelskich. Jej najbardziej znane tańce, chętnie tańczone do dzisiaj, to Nigun Atik ( „stara melodia”), Kuma Echa czy Ve David. Większość tych współczesnych tańców bierze nazwę od muzyki, zas kroki i ruchy inspirowane są rytmem. Sam taniec nie odnosi się ściśle do słów, ale raczej odzwierciedla radość życia i wspólne przeżywanie emocji. Niektóre tańce odzwierciedlają określone działanie jak np. wyciąganie wody ze studni w tańcu Mayim, Mayim czy zaznaczanie drabiny w Sulum Ya’acov („Drabina Jakubowa”).
Istnieje ok. 4000 tańców stworzonych współcześnie, a powstają coraz to nowe inspirowane współczesnymi melodiami (Eurowizja) jak i stylami tanecznymi. Tańce te, jakkolwiek tańczone w kręgu – często tracą swój wspólnotowy charakter z uwagi na brak trzymania się za ręce.
Tańce chasydzkie
Oddzielna grupę tańców , które mają odniesienie do religii stanowią m.in. tańce tańczone w tradycji chasydzkiej.
Tańce te mają charakter i styl chasydzki gdzie nacisk położony jest na przeżywanie ekstazy religijnej wczesnych proroków. Dawniej tańczone spontanicznie, obecnie – „zamknięte” w określonej strukturze kroków nawiązują do wewnętrznych przeżyć duchowych.
Chasydzi – polscy naśladowcy Rabbi Izraela Ben Eliezera (1700-1760) znanego jako Bani Shem Tov (Mistrz Dobrego Imienia), powstali przeciwko ekstremistycznemu intelektualizmowi żydowskim studiom oraz pogardzie jaką okazywali Talmudyści mniej wykształconym Żydom. Chasydyzm propagował prostszą, bardziej radosną formę wielbienia Boga, włączając bardzo żywo pieśni i tańce oraz naukę religii opartą na przypowieściach, które później stały się nieodłączną częścią żydowskiej tradycji. Elementy religijnych tańców chasydzkich, ekspresyjne ruchy rąk, gesty odzwierciedlające przypowieści – przetrwały również do naszych czasów. Większość chasydzkich społeczności w Europie została zniszczona podczas holokaustu, a ci co przeżyli – uciekli do Izraela lub Ameryki. Tam odrestaurowali swoje tradycje pod kierunkiem Rabbi Lubowica z Nowego Jorku.
Wiele tańców chasydzkich odnosi się do Biblii, modlitw, religijnych poematów. Religijne festiwale są w większości radosnymi wydarzeniami. Nawet teraz, kiedy Izraelici są mniej „religijni” niż Żydzi kiedykolwiek przedtem, nowe pieśni powstają na tej bazie wskazując, że filozofia Judaizmu sięga głęboko do świadomości każdego Żyda.
Tańce w tradycji jemeńskiej
Tańce tańczone w tradycji jemeńskiej charakteryzują się miękkimi ruchami, krokiem stawianym z kołysaniem i mającym odzwierciedlać płynięcie. Tańce , z wykorzystaniem kroków tzw. jemeńskich – stanowią większość tańców izraelskich. Kultura arabska, otaczająca państwo Izrael – przenika do codzienności Izraelczyków – w tym do muzyki i tańca. Przkłady tańców to – Oneg Shabbat czy Se’e Yona, Ahawat hadassa.
Debki
Debki z ich charakterystycznymi, skomplikowanymi ruchami pochodzą również z krajów arabskich . Posiadają często mocny, pełen dumy styl (macho !) z wyprostowaną sylwetką, wysoko uniesioną głową i ugiętymi kolanami. Ten rodzaj tańca stał się szczególnie popularny i w Izraelu, gdzie ten specyficzny styl , podkreślający siłę i odwagę, jest ceniony aby podtrzymać wciąż zagrożone bezpieczeństwo państwa.
Hora
Współczesne tańce żydowskie z nazwą Hora pochodzą z Rumunii ( hora – krąg, koło; mac. – oro, horo; bułg. – choro ) i mają tradycję tańca w kręgu. W starożytnej Palestynie – Strażniczki Nocnych Godzin – klasa kapłanek – stworzyła święty taniec w kręgu – Horę. Ten wyraz jest źródłem dla takich terminów jak – ang. – hour (godzina), perskie – houri, babil. – harine czy greckie – horae. Starożytni Izraelczycy czcili więc Matkę Boginię. Obecnie w Izraelu Hora jest tańcem uroczystym – od prostych kroków do szybkich i złożonych sekwencji współczesnych choreografii: Hora Agadati, Hora Zemer i inne.